Ik kreeg dit boek van een vriendin die wilde ontspullen, zij had het weer van haar broer die boeken sowieso doorgeeft zodra hij klaar is met lezen. Toen ik het opende zag ik aan de inscriptie dat de broer het boek had gekregen van een bevriend kunstenaarskoppel, omdat het hun lievelingsboek was.
Het ìs ook een fijn boek te geven, het zit vol met sterke persoonlijkheden die samen een absurdistisch, maar toegankelijk verhaal creëren. Het speelt zich af in de Verenigde Staten en start tijdens de aanslag op Pearl Harbor, de Amerikaanse legerbasis in Japan in de tweede wereldoorlog.
Het verhaal heeft een bijzonder vertelperspectief. Er is een alwetende verteller, maar deze ondersteunt zijn verhaal met quotes uit interviews en het werk van zijn hoofdpersoon, die schrijver is. Dit geeft het boek de vorm van een biografie, wat het absurdisme in het boek nog leuker maakt. ‘De wereld volgens Garp’ is een verhaal met thema’s die heel realistisch en serieus zijn, maar ze worden in dit verhaal zo uit proportie getrokken dat het verhaal niet belerend wordt èn boeiend blijft.
Ik zat meteen in het verhaal dat begint met de verwekking van de hoofdpersoon T.S. Garp. Zijn moeder brengt dit op zeer eigenzinnige manier voor elkaar. Ik vond de moeder in het eerste deel van het boek zo’n interessant personage, dat ik het bijna jammer vond dat het verhaal overgaat naar Garp zodra hij volwassen begint te worden. Gelukkig blijft de eigenwijze moeder een groot deel van het boek.
Ik ben zelf een langzame lezer en zie daarom soms op tegen boeken met meer dan 400 pagina’s. Er was een punt in het verhaal dat ik het saai begon te vinden, en toen ik het boek bijna weg wilde leggen, kwam de klapper van het verhaal. Toen ik erover terugdacht kon ik alleen maar respect hebben voor de manier waarop John Irving die situatie heeft opgebouwd. Ik zag het echt niet aankomen, ik was diep geroerd.
Het verhaal heeft als thema’s feminisme, sterfelijkheid, zelfkennis, seksualiteit. Pieter Steinz raadt dit boek aan met de volgende woorden: “… als licht leesbaar portret van een sympathieke everyman is het boek nauwelijks overtroffen.”
De roman is in 1982 verfilmd met Robin Williams in de hoofdrol als T.S. Garp. Ik heb de film
gekeken nadat ik het boek uitlas. Ik werd bijna dol, want ze hebben de personages gehouden, maar bijna alle gebeurtenissen door elkaar gehusseld. Ook zijn heel veel seksuele gebeurtenissen eruit gehaald, terwijl de gewelddadige situaties zijn gebleven. Achteraf vond ik toch dat ze toon van het boek en het absurdisme van het verhaal goed wisten over te brengen op film.
Wat kun je lezen na dit boek:
‘Vrijheid’ van Jonathan Franzen, ook hier een Amerikaans huwelijk dat z’n problemen heeft.
‘Middlesex’ van Eugenides, de familiegeschiedenis van een Amerikaanse hermafrodiet.
